Leiam abaixo (em galego, que qualquer português lê) o texto publicado pela Corrente Vermella de Galiza em apoio à luta dos mineiros:
Os mineiros de todo o estado español están en pé de guerra e con eles os pobos das comarcas mineiras que ven abocados á miseria tras a decisión do goberno de suspender a axuda ao carbón.
O Goberno decidiu acelerar a morte da minería recortando as axudas á explotación nun 63% de media leste mesmo ano, o que obrigará a adiantar o peche de pozos ante a imposibilidade de facer viable a actividade. Este recorte nas subvencións aos xacementos, que non respecta os acordos asinados, vén agravado pola drástica redución das partidas dedicadas á chamada “reactivación da economía”. O Goberno decidiu así a liquidación vertixinosa da minería para aforrar, segundo eles, máis de 650 millóns de euros nos orzamentos o que vai xerar unha autentica catástrofe social.
Durante case 30 anos os gobernos (PSOE-PP) viñeron chamando “reconversión industrial” ao que non foi outra cousa que a destrución pura e dura da actividade industrial e do emprego. O declive dos pobos mineiros foi constante e o paro continúa facendo estragos. Agora, a decisión do Goberno de Rajoy dá a puntilla a máis de 30.000 familias. Rajoy pon contra as cordas aos mineiros en nome desa carreira cínica e frenética por reducir o déficit.
Fan contas mentireiras
Menten sobre o carácter desta crise, menten sobre os responsables da crise e menten sobre a saída á crise.
Queren facernos crer que somos os traballadores/as os responsables do multimillonario déficit público e en nome de combatelo vale todo tipo de recortes sociais, peches de minas e o que faga falta. Non hai diñeiro para educación, non hai diñeiro para sanidade pública, non hai diñeiro para vivenda ou para crear emprego, non hai diñeiro para as concas mineiras pero hai ¡todo o diñeiro que sexa necesario! cando se trata de saír ao rescate multimillonario dos banqueiros. Non se poden destinar este ano 200 millóns de euros máis de subvención á produción ao carbón, pero non hai problema algún en entregar xa 23.500 millóns de euros a Bankia. Manter a axuda á produción ao carbón representa o 0,8% da última entregada directa a Bankia. Co que se paga en tan só tres días de intereses pola inmoral e ilegitima débeda pública aos banqueiros alemáns, franceses e españois sobra para a subvención de todo un ano á produción ao carbón.
Menten sobre o déficit mesmo da minería. O carbón nacional recibe unha retribución media do Estado de 1,82 céntimos de euro por quilowatt, a enerxía eólica obtén 4,29; a hidráulica, 4,38; as plantas de cogeneración, 5,12; as que utilizan biomasa, 7,07; as que aproveitan residuos, 9,03, e as solares nin máis nin menos que 42,86. Estamos ante unha inmensa mentira sobre o déficit e sobre a política enerxética.
Na actualidade o sector eléctrico en España está controlado por 6 grandes compañías: Iberdrola, Endesa, Gas Natural, Unión Fenosa, EnelViesgo e Hidrocantábrico, compañías en mans dos banqueiros e os fondos de investimentos estranxeiros (norteamericanos, italianos, franceses…) son eles os grandes beneficiarios das axudas do Estado e os que engolen un déficit tarifario de 24.000 millóns de euros.
As vergoñosas contas do goberno non teñen por onde agarrarse. O recorte ao carbón representa unha miseria fronte á xigantesca axuda aos bancos. engádase ademais que coa perda de 10.000 empregos directos no sector, as arcas públicas deixarán de ingresar por ano 225 millóns de euros por IRPF e Seguridade Social ao que hai que engadir preto de 120 millóns de euros polo IVE coa venda da produción. Entón cabe preguntarse ¿ao servizo de quen están feitas as contas do Goberno?. E a resposta só é unha: dos banqueiros, as multinacionais da enerxía e o Goberno da Troika que está a converter o país nun atentico solar repleto de paro e miseria, na segunda Grecia de Europa.
Pola liberación inmediata da axuda ao carbón e que se nacionalice a minería
Os mineiros, que en moitos casos levan meses sen cobrar e cobran salarios de miseria nas subcontratas por deixarse a vida e a saúde nos pozos, ven ameazado o seu emprego e o seu futuro.
Cando se dilapidan fortunas rescatando banqueiros ou subvencionando ás multinacionais da enerxía non podemos aceptar de maneira algunha que nos digan que non hai diñeiro, que hai que suspender a axuda ao carbón e non investir nin un euro na reactivación industrial das concas.
Que se libere inmediatamente a axuda ao carbón e que se nacionalice a minería, baixo control das organizacións dos traballadores e populares!, porque só así se garantirá a produción e o emprego e evitarase que boa parte da subvención ao carbón lévenlla empresarios privados que logo subcontratan e explotan miserablemente aos mineiros. Os dirixentes de CCOO e UXT están obrigados a porse á altura das circunstancias e deixar de cifrar toda a esperanza de solución no acordo cos empresarios do carbón, porque estes deixarán tirados aos traballadores nin ben reciban unha parte da axuda.
Hai que esixir a nacionalización da minería
Hai que esixir que se poña en pé un plan de industrialización e de obras públicas e sociais que dean traballo ás concas mineiras. ¿E hai diñeiro para todo iso?. Se o hai!, se se deixa de dar un só euro máis aos banqueiros e se se suspende o pago da inmoral e ilegal débeda pública, para con todos eses recursos pór en pé o único plan de rescate que está a faltar un plan de rescate dos traballadores e o pobo.
11 de Xullo: Tod@s cos mineiros, apoiemos a marcha negra
O pasado 22 de Xuño, desde distintas, os mineiros comezaron unha marcha a pé até Madrid, para esixir ao goberno unha solución ao conflito. Por onde pasen deben recibir o apoio e a solidariedade de todos os traballadores/as. O 11 de xullo chegarán a Madrid e deben ter un recibimento como merecen. Hai que facerlles sentir que non están sós, que toda a clase obreira apoia a súa xusta loita porque os homes e as mulleres da minería son o orgullo de toda a clase obreira. Porque se eles gañan gañamos todos/as.
Cando os mineiros encérranse nos pozos, bótanse á rúa e enfrontan heroicamente cada día a brutalidade policial pondo en risco a súa vida, os dirixentes de CCOO e UXT deben de pasar das palabras aos feitos e unificar todas as loitas en curso convocando unha nova folga xeral, porque ese é o único camiño para apoiar aos mineiros e responder todos os traballadores/as xuntos a estes plans de guerra social do Goberno de Rajoy e a Troika.
Hai, finalmente, que volver denunciar a vergoñosa actuación da policía e a garda civil empeñados en acalar a golpes, pelotas de goma e entradas salvaxes aos pobos esta xusta loita. Esiximos a inmediata liberdade sen cargos de todos os detidos e reafirmamos que calquera desgraza que poida ocorrer será enteira responsabilidade deste goberno dos banqueiros e os ricos.
Para recibirlles como se merecen, desde os Comités de Empresa e seccións sindicais, desde as facultades e Institutos, desde os barrios obreiros, desde as asembleas do 15M, hai que facerlles chegar a solidariedade e preparar o seu recibimento. Mesmo nas outras cidades do Estado o 11 de xullo hai que facer manifestacións ou concentracións de apoio aos/as mineiros.
Viva a loita dos homes e mulleres da minería!
